افزایش سن بزرگترین عامل خطر برای بسیاری از شرایط سلامتی است. با این حال، به نظر می‌رسد برخی از افراد بهتر از دیگران پیر می‌شوند و از زندگی فعال و سالم تا مدت‌ها در سنین پیری لذت می‌برند. پس چگونه این کار را انجام می دهند؟ برخی به سبک زندگی سالم، برخی دیگر شانس و برخی دیگر به ژنتیک اعتبار می دهند.

یک نظریه در مورد پیری به خوبی در کروموزوم ها یا به طور خاص تر، تلومرهای ما نهفته است – طول های محافظ اسید دئوکسی ریبونوکلئیک تکراری (DNA) منبع مطمئن و پروتئین موجود در انتهای هر کروموزوم.

درون هر سلول بدن انسان 23 جفت کروموزوم وجود دارد. هر کروموزوم از DNA زخم شده در اطراف پروتئین ها تشکیل شده است. آن DNA حاوی ژن‌های Trusted Source است – دستورالعمل‌های به ارث رسیده برای تمام عملکردهای سلول.

تلومرها در ناحیه انتهایی هر کروموزوم یافت می شوند و حاوی ژن نیستند. هر بار که یک سلول تقسیم می شود، کروموزوم ها تکثیر می شوند و تلومرها کوتاه می شوند. این به سلول اجازه می دهد بدون از دست دادن ژن های حیاتی تقسیم شود. در نهایت، تلومرها برای تقسیم مجدد سلول خیلی کوتاه هستند و سلول پیر می شود یا می میرد.

تلومرهای کوتاه‌تر منبع معتبر با افزایش بروز بیماری و کاهش زمان بقا مرتبط است. سلول‌های پیر دیگر تقسیم نمی‌شوند، اما فعال باقی می‌مانند و در بسیاری از بیماری‌های پیری مانند استئوآرتریت، تصلب شرایین و سرطان نقش دارند.

تلومرهای طولانی‌تر به این معنی است که سلول‌ها می‌توانند قبل از رسیدن به پیری یا مرگ بیشتر تقسیم شوند، بنابراین طول عمر را افزایش می‌دهند. مطالعات حیوانی نشان داده است که تلومرها در حیوانات کوتاه مدت سریعتر از حیوانات با عمر طولانی تر کوتاه می شوند.

مطالعه‌ای روی موش‌های Trusted Source که برای داشتن تلومرهای بسیار بلند پرورش یافته بودند، نشان داد که آنها لاغر هستند، سطح کلسترول و LDL پایینی داشتند و تحمل گلوکز و انسولین را بهبود می‌بخشند. آنها همچنین عمر طولانی تری داشتند و نسبت به موش های معمولی سرطان کمتری داشتند.

منبع:medicalnewstoday