توانایی‌گرایی یا تعصب نسبت به افراد دارای معلولیت، یک مشکل ثابت در مراقبت‌های بهداشتی عمومی است. اکنون، یک مطالعه کوچک نشان می‌دهد که همین مسائل در مراقبت‌های بهداشتی روانی وجود دارند.

گاهی اوقات، موانع مراقبت فیزیکی هستند، مانند ورودی های غیرقابل دسترس یا فقدان حمل و نقل قابل اعتماد. مواقع دیگر، موانع اطلاعاتی هستند، مانند پورتال‌های بیماران آنلاین که استفاده از آنها سخت است.

کیتی وانگ، نویسنده این مطالعه، روانشناس اجتماعی و استادیار دانشکده بهداشت عمومی ییل در نیوهون، کان، گفت: شرکت کنندگان توانایی گرایی را به عنوان یک نگرانی اصلی شناسایی کردند که در مورد تجربیات خود در جستجوی خدمات بهداشت روان صحبت کردند.

حدود 25 درصد از آمریکایی ها با معلولیت زندگی می کنند و بسیاری از آنها با مشکلات روانی بیشتری روبرو هستند و به احتمال زیاد به مشاوره و دارو نیاز دارند.

اما آیا آنها این مراقبت را دریافت می کنند؟ شاید نه.

در این مطالعه، 20 شرکت کننده معلول، که در محدوده سنی 22 تا 67 سال قرار داشتند، مشکلات حرکتی (مانند آسیب نخاعی)، مشکلات بینایی، شرایط سلامت مزمن یا ترکیبی از ناتوانی ها در کنار شرایط سلامت روان داشتند.

محققان چندین موضوع تکرارشونده را کشف کردند که مراقبت از این افراد را تشدید می‌کرد: درک نکردن میزان ناتوانی می‌تواند به سلامت روان آسیب برساند، توجه کافی به ارتباط بین سلامت روان و ناتوانی و ایجاد ناخواسته درد عاطفی در طول درمان.

محققان همچنین دریافتند که سیاه‌پوست بودن یا تراجنسیتی بودن علاوه بر ناتوانی، موانع بیشتری برای دریافت مراقبت‌ها ایجاد می‌کند.

وانگ در انتشار خبری Yale خاطرنشان کرد: «این افراد اغلب با دریافت کمک حرفه‌ای مشکل دارند، اما تحقیقات کمی در مورد این موضوع وجود دارد.

این یافته ها در شماره دسامبر SSM – تحقیقات کیفی در سلامت منتشر شد.

وانگ افزود: “حتی ارائه دهندگان مراقبت های بهداشت روانی با نیت خوب می توانند توانایی گرایی را تداوم بخشند، با توجه به اینکه آنها در یک سیستم اساسا توانمند کار می کنند.”

محققان خواستار اصلاحات سیستمی برای ارائه دهندگان، مانند افزایش آموزش در زمینه درک ناتوانی، و همچنین جذب و نگهداری اساتید و دانشجویان پزشکی معلول شدند.

ارائه دهندگان خود چه کاری می توانند برای بهبود شرایط انجام دهند؟

به گفته محققان، آنها می توانند با آموزش خود در مورد ناتوانی ها و انعطاف پذیری بیشتر در نحوه ارائه مراقبت شروع کنند.

وانگ گفت: «من فکر می‌کنم چیزی که می‌خواهیم مراقب آن باشیم و بسیاری از شرکت‌کنندگان نسبت به آن هشدار می‌دادند، این است که نباید سلامت از راه دور را به عنوان یک گلوله نقره‌ای در نظر بگیریم. «دسترسی در سراسر صفحه را برطرف نمی کند. همه موانع دسترسی را حذف نمی کند. اما داشتن سلامت از راه دور به عنوان یک ابزار اضافی در جعبه ابزار قطعاً یک مزیت برای جامعه معلولان است.»

منبع:usnews